Gynaecomastie bij mannen? Ontdek de mogelijkheden.

Klachten van gynaecomastie

Er kunnen cosmetische bezwaren zijn, dat wil zeggen dat men de gynaecomastie storend vindt. Dit kan een belangrijke sociale hinder veroorzaken (onwil om ’s zomers lichte kledij te dragen, naar het zwembad te gaan, het bovenlijf te ontbloten voor de partner of bij het sporten, enz.). Het kan ook hinderlijk zijn, bijvoorbeeld bij het dragen van bretels of van een rugzak. Soms worden pijnklachten aangegeven. Maar meestal geeft het ontdekken van de gynaecomastie aanleiding tot ongerustheid.

Onderzoek naar gynaecomastie

Bij fysiologische gynaecomastie op babyleeftijd en in de pubertijd zal de arts zich meestal beperken tot een lichamelijk onderzoek. Wanneer de kans op niet-fysiologische gynaecomastie aanwezig is kan aanvullend onderzoek worden ingezet. Dat kan een bloedafname zijn om bepaalde stoffen in het bloed te kunnen onderzoeken. Er kan een echo worden gemaakt van de borstklier, van de zaadballen en/of van de lever. Soms wordt er een röntgenfoto gemaakt van de borstklier en/of van de longen. Bij het vermoeden van een kwaadaardige aandoening kan een celonderzoek worden ingezet na een “punctie”. Er wordt dan met een naaldje in het weefsel geprikt om cellen te verkrijgen.

Behandeling gynaecomastie

Bij fysiologische gynaecomastie is geruststelling en een afwachtende houding gerechtvaardigd. Bij niet-fysiologische gynaecomastie zal afhankelijk van de oorzaak een behandelingsplan worden opgesteld. Zo zal, wanneer de gynaecomastie bijvoorbeeld het gevolg is van medicijngebruik, bekeken worden of het medicijn kan worden vervangen of worden gestopt. Wanneer het borstkanker blijkt te zijn, dan wordt doorgaans het gebied met de borstklier en de tepel verwijderd samen met de okselklier aan die kant. Is een zaadbalgezwel de oorzaak, dan zal, nadat de zaadbal is verwijderd, er weer een ander behandelingsplan worden gemaakt.

Wanneer de oorzaak niet duidelijk is, kan afhankelijk van de omstandigheden en de klachten worden besloten tot een operatie. Daarbij zal via een incisie onder het tepelhof het klierweefsel onder de tepel door worden verwijderd. Deze operatie (1-2 uur) wordt soms onder plaatselijke verdoving, maar vaak onder narcose uitgevoerd.

Risico's en nazorg

Geen enkele ingreep is vrij van de kans op complicaties. Zo zijn er ook bij deze operatie de normale risico’s op complicaties van een operatie, zoals nabloeding en wondinfectie. Daarnaast zijn er nog een paar zeldzame complicaties mogelijk: wanneer onder de tepel door wordt geopereerd, kan er wel eens littekenvorming van de tepel ontstaan, of de tepeldoorbloeding kan in het gedrang komen.

Na de ingreep zal het operatiegebied gevoelig zijn. Meestal is de pijn licht tot matig en een eenvoudige pijnstiller voldoende om het ongemak te verlichten. De hechtingen kunnen na tien dagen worden verwijderd.

Er moet 4 weken lang een compressief kledingstuk worden gedragen. Het uiteindelijke resultaat is na 6 maanden zichtbaar, nadat alles volledig genezen is.